دیده‌بان حقوق بشر سازمان ملل به مناسبت سومین سالگرد حکومت طالبان در افغانستان اعلام کرد که طالبان از زمان به قدرت رسیدن در ۱۵ آگوست ۲۰۲۱، بدترین بحران حقوق زنان در جهان را ایجاد کرده‌اند. افغانستان همچنین یکی از شدیدترین بحران‌های انسانی جهان را تجربه می‌کند؛ کمک‌های بشردوستانه به شدت با کمبود بودجه مواجه است، هزاران افغان از پاکستان به افغانستان بازگردانده شده‌اند و هزاران نفر دیگر که در انتظار مهاجرت به کشورهای غربی هستند، هنوز در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
در این اعلامیه آمده است که محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران دسترسی آنان به مراقبت‌های صحی را مختل کرده و حق سلامت آن‌ها را به خطر انداخته است. افغانستان تحت حاکمیت طالبان، تنها کشوری است که دختران را از آموزش بالاتر از کلاس ششم منع کرده است. طالبان همچنین حقوق زنان از جمله آزادی گشت‌وگذار را نقض کرده، آن‌ها را از بسیاری از انواع اشتغال محروم کرده، حفاظت‌های موجود زنان و دختران در برابر خشونت جنسی را لغو کرده، موانعی برای دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی ایجاد کرده و آن‌ها را از ورزش و حتی بازدید از پارک‌ها منع کرده است.
ممنوعیت‌های آموزشی طالبان، کمبود نیروی کاری زنان در نظام بهداشت را در آینده قطعی می‌کند. کشورهای تمویل‌کننده باید راه‌هایی برای کاهش بحران انسانی موجود بدون تقویت سیاست‌های سرکوبگرانه طالبان علیه زنان و دختران پیدا کنند.
از سپتامبر ۲۰۲۳ تاکنون، کشورهای پاکستان و ایران بیش از هر زمان دیگری در پی سیاست‌های مهاجرستیزانه خود، بیش از ۶۶۵ هزار افغان را به افغانستان بازگردانده‌اند که بسیاری از آن‌ها به دلیل عملیات سرکوب دولت پاکستان علیه مهاجران و پناهندگان خارجی مجبور به ترک این کشور شدند.
طی سه سال اخیر، هزاران افغان که پس از تصرف افغانستان توسط طالبان از کشور فرار کرده‌اند، در کشورهایی مانند ایران، ترکیه، امارات متحده عربی و دیگر کشورها در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند، زیرا فرآیندهای اسکان مجدد در کشورهایی که تعهد به پذیرش افغان‌ها داده‌اند، از جمله ایالات متحده، بریتانیا، آلمان و کانادا، کند و ناکافی بوده است.
فرشته عباسی، پژوهشگر افغانستان در دیده‌بان حقوق بشر، گفته است: "زنان و دختران افغانستان تحت حکومت ظالمانه طالبان بدترین کابوس‌های خود را تجربه می‌کنند." خانم عباسی افزود که سومین سالگرد به قدرت رسیدن طالبان، یادآور تلخ بحران حقوق بشر در افغانستان است، اما در عین حال باید به عنوان فراخوانی برای اقدام در نظر گرفته شود. دولت‌هایی که با طالبان در ارتباط هستند باید به طور مداوم به آن‌ها یادآوری کنند.
