به گزارش اخیر بخش زنان سازمان ملل متحد، سازمان بینالمللی مهاجرت و دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، زنان افغان هیچگونه تأثیرگذاری بر مراحل تصمیمگیری در زندگیشان ندارند و از تمام حقوق انسانی محروم شدهاند.
این گزارش که براساس مشورتهای حضوری، آنلاین و تلفنی با ۸۸۸ زن از ۳۴ ولایت بین تاریخ ۱۷ و ۲۹ ماه اپریل سال جاری تهیه و بهتازگی منتشر شده است، نشان میدهد که زنان نمیتوانند بر قوانینی که بر آنها وضع شدهاند، تأثیری بگذارند و حتی نمیتوانند دیگران را در برابر حقوق حداقلی که از سوی طالبان به آنان قائل شده، پاسخگو قرار دهند.
طبق این گزارش، تنها سه درصد از زنان به مکانیسمهای رسمی حلوفصل منازعات و هفت درصد آنان به مکانیسمهای غیررسمی حلوفصل منازعات دسترسی دارند؛ درحالیکه ۵۰ درصد مردان جامعه به مکانیسمهای رسمی و غیررسمی حلوفصل منازعات دسترسی دارند.
نهادهای سازمان ملل متحد در این گزارش به بررسی احساس امنیت زنان در جامعه نیز پرداختهاند و بیان کردهاند که در مقایسه با ماه جنوری، میزان احساس عدم مصونیت زنان افزایش یافته است. ۶۴ درصد از زنان اظهار کردهاند که هنگام بیرون رفتن از خانه، "اصلاً احساس مصونیت نمیکنند".
همچنین، مردان نیز گفتهاند که احساس امنیت آنان در جامعه هنگامی که یکی از اعضای زن خانواده همراه آنان است، بهطور قابل توجهی کاهش مییابد. ۸۰ درصد از زنانی که در این گزارش با آنان مشورت شده، اعلام کردهاند که در سه ماه گذشته با مقامهای محلی طالبان هیچگونه تعاملی نداشتهاند و تنها ۱۶ درصد گفتهاند که یک یا چند بار با مقامهای محلی این گروه تعامل داشتهاند. بسیاری از زنان اعلام کردهاند که تعامل با طالبان معمولاً از طریق افراد بانفوذ جامعه مانند مردان یا رهبران مذهبی با روابط شخصی با مقامهای طالبان، انجام میشود.
این گزارش همچنین به وضعیت سلامت روانی زنان در زیر حاکمیت طالبان پرداخته است. ۴۰ درصد از زنان وضعیت سلامت روانی خود را از نظر مشکلاتی چون احساس تشویش، انزوا و افسردگی "خیلی بد" و ۲۸ درصد "بد" توصیف کردهاند.
زنان افغان خواهان ایجاد مکانیسمهایی برای سهمگیری آنان در مجامع بینالمللی شدهاند و تأکید کردهاند که هیچ فرد، مقام یا نهادی نمیتواند از آدرس آنان تصمیمگیرنده باشد. این در حالی است که گروه طالبان زنان را از حق آموزش و کار محروم و حضور آنان را در محلات عمومی چون پارکها منع کردهاند.